He Ho.. let's go!

Daar zijn we weeeer!

Om het Queenstown verhaal af te maken van de vorige keer: we hebben hier zwaar gezondigd. Dat houdt in: we hebben een wereldberoemde enorme Fergburger gegeten en een overheeerlijk Patagonia ijsje gehad. Hmmm!

Milford Sound: Wij waren de twee losers die de cruise door het fjord bijna als enige niet deden. We dachten; dat doen we wel cheap ass in Vietnam of iets. In plaats daarvan hebben we dus kansloos rondgehangen voor twee uur. Gelukkig voor ons was het mistig en regende het, dus kon je sowieso niet veel zien. En de mensen die de tour wel gedaan hadden kwamen gelukkig niet terug met fantastische verhalen. Een goede keuze gemaakt dus. 's Avonds hebben we in Gunn's Camp geslapen: oude mijnwerkershuisjes waar vroeger tunnelgravers in woonden. Vuurtje gemaakt en lekker gebbq't, maar het was nog steeds slecht weer dus veel anders konden we niet.

Steward Island: het was mogelijk om met een veerboot naar het 3e eiland van Nieuw Zeeland te gaan, maar ook hier hebben we vriendelijk 'nee' tegen gezegd. Weeer die centen en het slechte weer dus besloten we om een nachtje in Invergarcill te slapen. Het is eigenlijk een 'stadje' van niks, maar we hebben er prachtig hardgelopen in het park. Voordat we weer terug reden naar Queenstown hebben we een sightseeing gedaan in the Catlins en heeule grote zeeleeuwen gezien. Na de hele dag in de bus gehangen te hebben kwamen we meeeer dan gaar weer in Q'town aan, dus eten, slapen en de volgende dag weer doorrr!

Mount Cook: het klonk goed, dus puur op de gok hadden we vantevoren bedacht om hier 3 nachten te blijven. Gelukkig bleek bij aankomst van het hostel dat dit kon. En wat een goede gok: het was er fantastisch! We zijn naar de Tasman Glacier geweest en we hebben een wandeling gemaakt door hooker (uuuh ok) valley gemaakt. Toen de zon keihard begon te shinen (jeej!) besloten we om een luierdagje in te plannen. We wilden richting een meer lopen waar we waren langskomen, maar dit bleek na een uur toch verder dan verwacht. Dus, wat doe je dan? Duim omhoog en liften maar! Op de heenweg werden we binnen 5 min. door een aardige Franse dame opgepikt en op de terugweg was het bij de tweede auto gelijk raak: twee Duitse jongens waren zo aardig om ons bijna voor de duer weer af te zetten. Maar goed dat we het er een dagje van genomen hadden, want de dag erna hooosde het! We hebben toen dus de hele dag niks anders gedaan dan gekaart, gelezen en de lonely planet doorgespit voor Zuidoost Azie. Toen er 's middags een nieuwe straybus bij het hostel kwam besloot Floor om met hen een stukje te wandelen 'ik heb toch niks te doen'. Let wel: in de regen, zonder regenjas. Gelukkig kon ze een knalgele poncho van iemand lenen, maar desondanks keerden ze na 40 min. (ipv 3u ) weer huiswaards. 'Het waaide toch best wel'.

Rangitata: niet te vionden op de kaart, zo klein is het. Volgens mij alleen bekend om z'n raftactiviteiten op de rivier daar. Aan het begin vd dag regende het nog steeds, dus niemand had zich hiervoor opgegeven. Bij aankomst in een hostel moeten we altijd met de hele bus in 1x inchecken (ca. 40 mensen). Wij hebben daar natuurlijk weinig trek in, dus Floor en ik zitten liever in de zon dan dat we binnen in de rij staan, wat er wel op neer komt dat we vaak als laatste inchecken. Zo ook dit keer en dus kwamen we allebei weer eens bovenin een stapelbed uit. Alleen was het dit keer niet twee hoog, maar drie hoog. Alsof je een berg aan het beklimmen was. 's avonds had het hostel een bbq gemaakt voor een andere raftgroep gemaakt en onze buschauffeur had een bbq gemaakt voor de mensen van onze bus die zich daarvoor opgegeven hadden. Wij doen 1x p.w. een bbq en hadden het die week al in Gunn's Camp gehad dus we hadden gepland om een salade te maken. Alleen was er van beide bbq's best wat eten over en zwervers die we zijn pikken we natuurlijk graag een graantje mee van de restjes. Ook zonde als het weggegooid wordt. Dus: gratis diner!

Kaikoura: de plek om walvissen en dolfijnen te spotten. Zelfs vanaf de kust zegt men. Nou, we hebben uren gestaard, maar geen vin te bekennen..

3,5 uur bakken op de ferry terug naar het Noordereiland en we waren weer in Wellington. Daar hebben we de volgende dag om 06.30u (!) de bus gepakt en om 15.30u haalden Lee, Anton en Bianco ons op uit Whatawhata. We hadden besloten om op onze terugweg een tweede familiebezoek in te plannen. Vorige keer hadden we een toeristisch doe-programma, nu hadden we een relaxprogramma: hardgelopen, in het zwembad van de buren gesprongen, boekje gelezen. Op een midden zei Lee: hebben jullie zin een wandeling? Ja hoor, altijd! (inmiddels wel haha) Komen we daar, weeeer van die trappen, net als de vorige keer dat we er waren en Dave nam ons mee 'een stukje lopen'... Ik vertrouw die Slompies niet meer.. Wel een mooie wandeling, daar zou ik niks van zeggen.

Voordat we verder gingen naar de Coromandel, bleven we eerst nog een nachtje in Auckland slapen. Wisten wij veel, maar het bleek dat de Volvo Ocean Race (internationale zeilwedstrijd om de wereld) hier was neergestreken. Dus er was van alles gaande: muziek, eten/drinken, marktjes, buitenbioscoop. Een grote gekkigheid.

Coromandel: bij aankomst bleek dat ze een dorm had dubbelgeboekt en of wij dus in plaats daarvan in een tweepersoonskamer wilden blijven. (Nou nee, dat was niet de afspraak..) Uuuh ja tuurlijk, geen probleem! Primaaa. Op Chinese disneyfietsen hebben we Coromandel Town verkend en onderweg heeeuurlijke plaatselijke mosselen gegeten. Leuk cafeetje gespot, lekkere banaan/walnootcake gegeten, een balletje geslagen op de gggolfclub, hardgelopen, je kent het wel. De volgende dag waren we helaas een soort van 'opgesloten' in het hostel, want er was een cycloon op komst. Regen, regen, regen en harde wind. Dus: boek lezen, muziek luisteren, chocolademasker op je gezicht en een supergekke film kijken. Gelukkig bleef het bij een klein stormpje (wij zouden het een windhoosje noemen, anders zouden we constant tussen de cyclonen zitten in Nederland), want de volgende dag kwam de zon alweer tevoorschijn en dus gingen we 'weer even een stukje lopen'. Halverwege een heuvel, onderweg naar een uitkijkpunt stopte er opeens een oud vrouwtje in de auto: are you ok girls? Yeah, we are heading towards the lookout. Oh, you're not even halfway, let me take you. Uuh ok! Toen we boven aan de top waren zagen we dat aan de andere kant vd heuvel de zon scheen. dus ja, daar moesten we natuurlijk heen! Dus: lift gevraagd aan een Deense backpacker en zo stonden we opeens op het strand naar heeule hoe golven te kijken (als gevolg vd cycloon). 's middags weer teruggelifd naar Coromandel Town.

Terug in Auckland moesten we echt gaan verzinnen hoe we daar nog een dag konden doorbrengen, omdat we er al een paar keer eerder waren geweest en we vooral van NZ zijn gaan houden om haar natuur en niet door haar steden. Het Auckland Museum stond nog op het lijstje. Goede dingen over gehoord en een leuke wandeling waardig, dus off we went. Daar aangekomen bleek het niet gratis te zijn maar $25 pp te kosten (waar wij niet van houden) dus in plaats daarvan hebben we even gebruik gemaakt van het toilet, wifi leeggetrokken en een banaantje gegeten op de trap van het museum. Je moet wat..

Nu zijn we weer een paar bij Jette en Niel. Ook hier is het dit keer meer een relaxbezoekje dan een doebezoekje. De eerste avond hebben we bij de ouders van Niel gegeten en gister hebben we heen en terug naar Waipu Cove gelopen (1,5 enkele reis) en daar een strandwandeling gemaakt. Doodop toen ik weer thuis was. Maar Jette is weer aan het shinen als superchef dus dat maakte veel goed! :) Ik zei al: ik neem al die recepten mee terug naar Nederland. Heeeurlijk!

Dan nog wat losse flodders die ik onderweg heb opgeschreven:

Floor en het weer: een haat/liefde verhouding! Als het zonnetje schijnt heb je geen kind aan d’er, als het regent/koud is: berg je! Het wandeltempo wordt (nog) verder omhooggeschroefd, de wenkbrauwen zakken omlaag en er volgt een betoog. Zo heeft ze op een dag gezworen om altijd, al is het op vakantie naar Egypte, een regenjas mee te nemen. Waarvan akte. Of: ‘In Indonesie ga ik echt bakken hoor, ik zweer het je. Ik ga zo naakt die tempels op’. Prima Floor, staat genoteerd, houd ik je aan.

Diner a la carte bij Floor & Berber:
- salade
- noodles
- soep
- 1x p.w. BBQ
- omelet
- Tussendoortjes: fruit+ yoghurt, wortels, mais, noten/rozijnen/scones

Het leven van een backpacker:
- leven uit 1(!) tas haha. Inpakken, uitpakken, etc. ‘Ik heb het ergens, maar waar..?’
- als sardientjes in de bus (foto fb)
- jezelf behelpen in een keuken met 2 pannen, geen vorken of waar 30 mensen tgelijkertijd aan de gaspitten willen zitten.
- krakende, schuddende stapelbedden, geen/amper plek voor je spullen met 10 man in 1 kamer, alles op de tast ‘s avonds/ ‘s ochtends (omdat anderen nog slapen en het licht dus niet aan kan). En laat ik vooral het gesnurk (doppen in!) en geklets ‘s nachts niet vergeten. Zo stond er naar mijn idee een keer iemand middenin de nacht boven op z’n stapelbed te schreeuwen HE HE HE HE! Zo klonk het tenminste. Doodeng. Geen oog meer dichtgedaan. Of hoe fijn is het al ser om 02.00u ‘s nachts een discussie losbarst over wie er al niet niet snurkt? Al schreeuwend en met het licht van haar telefoon in andersmans ogen schijnend: JE SNURKT! OMROLLEN!! ZO KAN IK NIET SLAPEN! Je zou maar in een diepe slaap zitten en opeens staat er zo’n gek voor je neus..

Beste quotes van de maand:
‘ Jeezus, moet ik nou ook nog m’n eigen bed opmaken? Waar betaaaal ik eigenlijk nog voor?’ (Floor)
‘ I want to do a pubcrawl (kroegentocht) before I have babies!! If I have babies, I will never do a pubcrawl (Joanna)