ciao gastgezin, hola studentenhuis

afgelopen weekend was mn laatste weekend in mn gastgezin.. zaterdagmiddag ben ik wezen poolen met mn gastbroers en -neef hihi en ´s avonds heb ik mn ouders een paar cadeautjes gegeven (nederlandse theedoek met klompen, tulpen, fietsen en windmolens; bossen bloemen en chocolaatjes) als bedanktje voor de geweldige maand dat ik bij ze in huis woonde.

zondag heb ik nog even bij hun ontbeten en daarna heeft mn tante me naar de residentie bij school gebracht, waar ik nu de komende maand ga wonen. ik woon dus nu in een soort studentenhuis met 8 meiden en één jongen (elmer; nederlandse jongen, die eerst mijn broer was in mijn gastgezin). wel heel gezellig, maar ik mis m´n gastgezin toch een beetje. echt zulke lieve mensen zijn dat!! Maar ik ga ze weer zien, want komend weekend komen mn echte ouders uit Nederland en 18 april ga ik met hen bij mn gastgezin eten.

maandag was eigenlijk de bedoeling dat ik zou gaan beginnen op mn werk, maar de directrice van de school had een vergadering, dus vandaag was mn eerste ´werk´dag. ik had eigenlijk een soort orientatietour vandaag, maar ze vroegen hoeveel tijd ik had. nou ja eigenlijk de hele dag wel.. dus toen heb ik alvast een handje geholpen.

zusterpakkie aan, bakken met luiers in de aanslag en gaan! whaha dat houd mn werk zeg maar in. klinkt best simpel, maar doordat alles in het spaans is en iedereen wat van je wil (ouders die de weg vragen, mensen die artsen willen spreken..) is het best moeilijk. nog steeds na vier weken spaans? uuh ja, eigenlijk wel. op school weet ik me perfect te redden als leraren wat aan je vragen omdat ze weten dat wij beginnelingen zijn en dus langzaam en duidelijk spreken en verder als ik bijv. in een internetcafe ben of (alleen) een nieuwe camera koop, dan gooi ik ook zo hele zinnen over de toonbank, omdat het over specifieke dingen gaat.

maar vandaag in het ziekenhuis; ik stond echt met mn bek vol tanden.. we hebben zseg maar twee oudere vrouwen die de leiding hebben over de vrijwillergers, maar die brabbelen wat dus die volg ik niet helemaal en toen we een ronde deden bij de kinderen langs; die ouders weten niet dat ik net kom kijken. die andere vrijwillergers zijn hier al dik drie maanden of hebben al 4 jaar spaans gehad dus die praten zo een eind raak, maar ik..

ik zie wel hoe het loopt morgen als ik mn eerste echt werkdag heb..


mn werk houd dus voornamelijk in om luiers rond te brengen in de verschillende slaapzalen, een praatje te maken met de kinderen en hun ouders en lunchbonnen uit te delen aan ouders die soms een week bij hun kind blijven omdat ze zelf buiten quito wonen..

oja en ik moet werken van 09.00 tot 12.30 dus dat is top te doen! ;)
of nou ja 9.. in dit land heerst echt de ideologie; komt het vandaag niet dan komt het morgen wel. dus er werd mij vandaag al verteld: kom niet stipt om 9 uur want meestal beginnen we pas 20 minuten later of zelfs om half 10.
gha, geen probleem voor mij hihi.


nou ja that´s my life dus so far!
gaat zo zn gangetje zeg maar. ik voel me wel helemaal op mn plek hier.

2,5 week naar de GALAPAGOS!!! en dan daarna alweer naar Peru. ben benieuwd hoe het daar is..

Tot snel. ik hou jullie op de hoogte ;)