Vakantie (part 2)
Door: Berber
Blijf op de hoogte en volg Berber
24 Juli 2011 | Zuid-Afrika, Pretoria
Na drakensberg zijn we naar Lesotho vertrokken. Hier stond ons een cultural experience te wachten met een verblijf bij de locals. Na een enorme toer (had de hoop al bijna opgegeven), uiteindelijk off road aangekomen bij de familie thuis. Hier hebben we één nacht in een ‘stronthutje’ geslapen. Één van de activiteiten die we hier hebben ondernomen, bestond uit een dorpswandeling. Erg leuk, omdat je om deze manier een land anders ervaart dan vanuit een auto en alleen het leven langs de weg ziet. Nu zag je mensen de was ophalen, buiten koken, kinderen spelen met autobanden etc. We hebben onder andere een stop gemaakt bij een traditional healer. Met floor en kyra was niks aan het handje, maar over mij had deze mevrouw wel iets te zeggen. Zo adviseerde ze mij dat ik op mijn nieren en tanden moest letten. Dus als ik weer in Nederland ben breng ik eerst maar eens een bezoek aan het ziekenhuis en de tandarts voor een chcek-up..
De dag erna zouden we naar Johannesburg vertrekken, om Masha (vriendin van Floor) op te halen van het vliegveld. De laatste drie weken vergezelt ze ons. Ze zeiden dat het vanuit Lesotho naar Jo’burg drie uutjes rijden was… Maak er maar zes van! In Jo’burg aangekomen, zijn we bijna direct naar het vliegveld gereden om eerste ons gebakte in te leveren en daarna dus Masha op te halen. Bij de aankomsthal zagen we van alles uit de schuifdeuren komen, maar geen Masha te bekennen. Dus ja, dan ga je je toch afvragen wat er gebeurd kan zijn; neger ontmoer in het vliegtuig, komt zo met een kindje op de arm naar buiten, toch drugs in der tas gestopt (eigenwijs!), in slaap gevallen en op een ander vliegveld uitgestapt… Later kwamen we erachter dat het gewoon wachten was op haar tas..
Jo’burg:
Dit is echt een stad van niks, helemaal na het mooie rustige leven wat we de afgelopen weken gezien hebben. Zijn er dan ook één dag geweest. Wel een bezoek gebracht aan the african museum. Gigagroot met heel afwisselende tentoonstellingen; van foto’s tot townshipverhalen tot cartoons tot uitleg over het ontstaan van de aarde. Wel leuk om door heen te lopen, helemaal omdat het gratis was. Het hoogtepunt van dit museumbezoek vond plaats rond het middaguur > partycrashen!! Er was namelijk een heerlijke lunch klaargezet voor mensen die daar een vergadering hadden gehad. Floortje zou Floortje niet zijn om hier even het één en ander over na te vragen. Het was niet geheel de bedoeling denk ik, maar toch hebben we heerlijk een graantje meegepikt. En ik moet zeggen; we hadden in tijden niet zo lekker gegeten!! Ga dat vaker doen.
Anekdote: een aardige man bij de stoplichten die ook een inkomen probeert te verdienen om z’n vrouw en kinderen te onderhouden verkocht religieuze kettinkjes. Zodra hij bij onze auto aan kwam zegt Floor vol in z’n face: no thanks, I don’t believe in God. BAM!
Pretoria:
Hier zijn we ook een dagje geweest. Het viel direct op dat dit een groenere stad is dan Johannesburg. Hier hebben we een aantal culturele dingen gedaan, maar het hoogtepuntje was toch wel het bezoek aan een dienst in een happy kleppie kerk. Halleluja! Het stond al erg lang op het programma, maar het was het wachten waard. Één groot feest!
Graskop:
Dit was het volgende puntje op het reisprogramma. Hier hebben we onder andere een dagtocht gedaan naar een natuurpark geweest, genaamd Blyde River Canyon. Erg mooi! Ook zijn we vanuit hier naar het Kruger Park geweest. ’s Middags hebben we hier zelf rondgereden en aardig wat beestjes gespot. ’s Avonds hebben we een nightdrive gedaan. Niet zo heel veel diertjes gespot, maar de gids sloeg alles.. Zoals Nina zou zeggen: zo… Om een sfeerimpressies te geven. Dit was één van z’n quotes: Impala > “look carefully. This is not what I want to see. Long neck, small head, big ears..” Wat wil je in the middle of the night, je ziet alleen maar ogen en zegt stop omdat wij nog steeds hopen op discovery taferelen.
In Nelspruit hebben we Kyra op de bus gezet, want die zou terug gaan naar Jo’burg om de laatste twee weken met een vriendin uit Nederland verder te reizen. Helaas ging dit niet helemaal zoals geplant, dus hebben we Kyra twee dagen later weer van een bus opgepikt in de omgeving van St. Lucia. We zijn uiteindelijk toch met vieren verder gaan reizen.
Swaziland:
Ik citeer uit de lonely planet: “the excellent road system makes Swaziland a pleasure to access and navigate.” Dat kan wel zo zijn, maar neem dan niet de grenspost genaamd Josefsdal,. Wat een hel! Ons mooie bakkie haalt het al nauwelijks in z’n twee een normale berg op, laat staan een gravelweg met hobbels en gaten. Na 8 km schietgebedjes en kruisjes slaan, hebben we uiteindelijk besloten om maar om te keren en terug te keren naar onze douane-vrienden. Toen we daar weer kwamen aangereden, toverden zij onmiddellijk een glimlach op hun gezicht. Ze zouden wel gedacht hebben; heb je die drie jongen meiden ook weer… Later zijn we op zoek gegaan naar een andere grenspost. En ik kan je zeggen: als één van jullie over tien jaar alleen maar het woord Swaziland tegen mij zegt, dan nog kan ik deze anekdote naar boven halen ben ik bang. Ik zeg het je, dit was typisch een gevalletje van: “nu is het k*t, maar thuis is het een goed verhaal.” We hebben namelijk tot ‘s avonds laat rondgereden door de bergen. De weg werd steeds slechter, het werd steeds donkerder en de benzine werd steeds minder. Onderweg hebben we een paar keer de weg gevraagd of we goed bezig waren en steeds kregen we een antwoord, dus ja dan rij je door en denk je; straks wordt het vast beter, na deze bocht zijn we er. Maar nee, zo werkt het dus niet... Alles wat fout kon gaan ging fout. Uiteindelijk hebben we halverwege een bergheuvel de auto stilgezet en overlegd wat de opties waren en wat we gingen doen. Toch besloten om om te keren en het zelfde kutstuk terug te rijden, want we wisten waar we vandaan kwamen en niet hoe de weg verderop zal zijn. De pepperspray stond startklaar! Sjaal en capuchon op, zodat wij op negerinnen zouden lijken, maarja blanken blijven licht geven in het donker, dus je kan camoufleren wat je wil, maar ok.. Voor je eigen gedachtengang helpt is het misschien geruststellend. Uiteindelijk weer terug gekomen in de bewoonde wereld en de eerste de beste slaapplek opgezocht.
Er is inmiddels al veel meer gebeurd, maar daarover de volgende keer meer.
Dus jullie houden nog iets te goed
De dag erna zouden we naar Johannesburg vertrekken, om Masha (vriendin van Floor) op te halen van het vliegveld. De laatste drie weken vergezelt ze ons. Ze zeiden dat het vanuit Lesotho naar Jo’burg drie uutjes rijden was… Maak er maar zes van! In Jo’burg aangekomen, zijn we bijna direct naar het vliegveld gereden om eerste ons gebakte in te leveren en daarna dus Masha op te halen. Bij de aankomsthal zagen we van alles uit de schuifdeuren komen, maar geen Masha te bekennen. Dus ja, dan ga je je toch afvragen wat er gebeurd kan zijn; neger ontmoer in het vliegtuig, komt zo met een kindje op de arm naar buiten, toch drugs in der tas gestopt (eigenwijs!), in slaap gevallen en op een ander vliegveld uitgestapt… Later kwamen we erachter dat het gewoon wachten was op haar tas..
Jo’burg:
Dit is echt een stad van niks, helemaal na het mooie rustige leven wat we de afgelopen weken gezien hebben. Zijn er dan ook één dag geweest. Wel een bezoek gebracht aan the african museum. Gigagroot met heel afwisselende tentoonstellingen; van foto’s tot townshipverhalen tot cartoons tot uitleg over het ontstaan van de aarde. Wel leuk om door heen te lopen, helemaal omdat het gratis was. Het hoogtepunt van dit museumbezoek vond plaats rond het middaguur > partycrashen!! Er was namelijk een heerlijke lunch klaargezet voor mensen die daar een vergadering hadden gehad. Floortje zou Floortje niet zijn om hier even het één en ander over na te vragen. Het was niet geheel de bedoeling denk ik, maar toch hebben we heerlijk een graantje meegepikt. En ik moet zeggen; we hadden in tijden niet zo lekker gegeten!! Ga dat vaker doen.
Anekdote: een aardige man bij de stoplichten die ook een inkomen probeert te verdienen om z’n vrouw en kinderen te onderhouden verkocht religieuze kettinkjes. Zodra hij bij onze auto aan kwam zegt Floor vol in z’n face: no thanks, I don’t believe in God. BAM!
Pretoria:
Hier zijn we ook een dagje geweest. Het viel direct op dat dit een groenere stad is dan Johannesburg. Hier hebben we een aantal culturele dingen gedaan, maar het hoogtepuntje was toch wel het bezoek aan een dienst in een happy kleppie kerk. Halleluja! Het stond al erg lang op het programma, maar het was het wachten waard. Één groot feest!
Graskop:
Dit was het volgende puntje op het reisprogramma. Hier hebben we onder andere een dagtocht gedaan naar een natuurpark geweest, genaamd Blyde River Canyon. Erg mooi! Ook zijn we vanuit hier naar het Kruger Park geweest. ’s Middags hebben we hier zelf rondgereden en aardig wat beestjes gespot. ’s Avonds hebben we een nightdrive gedaan. Niet zo heel veel diertjes gespot, maar de gids sloeg alles.. Zoals Nina zou zeggen: zo… Om een sfeerimpressies te geven. Dit was één van z’n quotes: Impala > “look carefully. This is not what I want to see. Long neck, small head, big ears..” Wat wil je in the middle of the night, je ziet alleen maar ogen en zegt stop omdat wij nog steeds hopen op discovery taferelen.
In Nelspruit hebben we Kyra op de bus gezet, want die zou terug gaan naar Jo’burg om de laatste twee weken met een vriendin uit Nederland verder te reizen. Helaas ging dit niet helemaal zoals geplant, dus hebben we Kyra twee dagen later weer van een bus opgepikt in de omgeving van St. Lucia. We zijn uiteindelijk toch met vieren verder gaan reizen.
Swaziland:
Ik citeer uit de lonely planet: “the excellent road system makes Swaziland a pleasure to access and navigate.” Dat kan wel zo zijn, maar neem dan niet de grenspost genaamd Josefsdal,. Wat een hel! Ons mooie bakkie haalt het al nauwelijks in z’n twee een normale berg op, laat staan een gravelweg met hobbels en gaten. Na 8 km schietgebedjes en kruisjes slaan, hebben we uiteindelijk besloten om maar om te keren en terug te keren naar onze douane-vrienden. Toen we daar weer kwamen aangereden, toverden zij onmiddellijk een glimlach op hun gezicht. Ze zouden wel gedacht hebben; heb je die drie jongen meiden ook weer… Later zijn we op zoek gegaan naar een andere grenspost. En ik kan je zeggen: als één van jullie over tien jaar alleen maar het woord Swaziland tegen mij zegt, dan nog kan ik deze anekdote naar boven halen ben ik bang. Ik zeg het je, dit was typisch een gevalletje van: “nu is het k*t, maar thuis is het een goed verhaal.” We hebben namelijk tot ‘s avonds laat rondgereden door de bergen. De weg werd steeds slechter, het werd steeds donkerder en de benzine werd steeds minder. Onderweg hebben we een paar keer de weg gevraagd of we goed bezig waren en steeds kregen we een antwoord, dus ja dan rij je door en denk je; straks wordt het vast beter, na deze bocht zijn we er. Maar nee, zo werkt het dus niet... Alles wat fout kon gaan ging fout. Uiteindelijk hebben we halverwege een bergheuvel de auto stilgezet en overlegd wat de opties waren en wat we gingen doen. Toch besloten om om te keren en het zelfde kutstuk terug te rijden, want we wisten waar we vandaan kwamen en niet hoe de weg verderop zal zijn. De pepperspray stond startklaar! Sjaal en capuchon op, zodat wij op negerinnen zouden lijken, maarja blanken blijven licht geven in het donker, dus je kan camoufleren wat je wil, maar ok.. Voor je eigen gedachtengang helpt is het misschien geruststellend. Uiteindelijk weer terug gekomen in de bewoonde wereld en de eerste de beste slaapplek opgezocht.
Er is inmiddels al veel meer gebeurd, maar daarover de volgende keer meer.
Dus jullie houden nog iets te goed
-
24 Juli 2011 - 19:01
Marloes Volker:
Hahahahaha, ik kom niet meer bij! Haha, je kunt camoufleren wat je wil, maar ho maar, dat gaat niet lukken. Helemaal geweldig!! Jaah, dan hoopte je dat een mooie huisneger was tegengekomen he ;) -
24 Juli 2011 - 19:04
Henk (& Octavia):
Weer mooie verhalen; vooral die laatste zal je moeder wel leuk vinden ...
Vrouwen alleen op pad en geen kaart of navigatie. Tja ... do I have to say more? :-)
Veel plezier nog de komende tijd (vanuit een zeer grijs en zeer nat Nederland). -
24 Juli 2011 - 19:47
Joop:
Ha Burpje!
Weer een geniaal verhaal, deze keer mét sjaal!
Ik zie je al helemaal zitten in die auto en met jou wijze raad en opmerkingen op z'n tijd! haha...
Succes en lief zijn daar!
-
24 Juli 2011 - 20:08
Jos Jansen Of Lorkee:
Leuk verslag - vooral omdat we tijdelijk een meisje uit Zuid-Afrika in huis hebben: zij kent heel veel van de plaatsen waar jullie waren!. -
24 Juli 2011 - 20:08
Willie En Co.....:
Ik ben blij dat je het allemaal zelf opschrijft ........ik had het al gezegd ......UUT KIEK'N !!!!! en we zijn nieuwsgierig naar dat VEEL MEER !!!! -
25 Juli 2011 - 06:04
Mem:
hoi, ik lees nu pas je verhaal.is maar goed ook. kon ik afgelopen weekend tenminste lekker slapen.maar ik had je natuurlijk ook al tig keer gesproken, dus wist al dat het goed met je ging. tuut. -
25 Juli 2011 - 08:34
Sonja:
Allemachtig wat zullen jullie hem geknepen hebben. Vanaf nu maar geen spannende avonturen meer want ik wil jullie volgende week woensdag en donderdag heelhuids terug hebben in Nederland (sta daar met een ballon aan een touwtje !!!!) -
25 Juli 2011 - 08:35
Sonja:
Allemachtig wat zullen jullie hem geknepen hebben. Vanaf nu maar geen spannende avonturen meer want ik wil jullie volgende week woensdag en donderdag heelhuids terug hebben in Nederland (sta daar met een ballon aan een touwtje !!!!) -
25 Juli 2011 - 12:03
Wilka:
Klinkt goed, maar wel spannend. Wij vertrekken dinsdag nacht naar Kaapstad!! Ik heb er erg veel zin!! tot na onze beide Afrika avonturen!! x -
25 Juli 2011 - 14:29
Floor:
Doodeng! vooral met een hijgende Masha (van angst) naast me, en een Berber die citeert: 'ik kan wel janken!'. Nee, lache joh! -
25 Juli 2011 - 14:30
Masha:
Ik was helemaal niet bang. Jij zat te hijgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
