Toeren en Ouwehoeren

Ik kwam er van de week achter dat ik mijn vorige epistel alweer meer dan een maand geleden met jullie gedeeld heb. Het voelt echt als gister. De dagen hier in Madolo’s gaan zo snel! Opstaan, eten, les, eten, les of chill, eten, school of chill, donker, slapen om 22.00 uur (of eerder), Floor zegt: we missen nog twee keer eten… ;) Maar in ieder geval; hier is weer een nieuw verhaal voor het slapengaan:
School (dan hebben jullie er een beetje een beeld bij en dan weet ik later nog wat voor hilarische dingen doe/heb gedaan):

Schedels identificeren
Na een workshop over zoogdieren werd er van ons verwacht om in een paar uur tien verschillende schedels te identificeren. Op zich te doen natuurlijk, maar het wordt een stuk moeilijker als je deze schedels met twintig mensen moet delen, zo ook welgeteld drie boeken… Eigenlijk moesten we ze identificeren aan de hand hun gebit (vleeseter, vegetariër etc.) maar we deden het meestal aan het soort gewei o.i.d. Eindcijfer? 9!

Bird assignment
Na een workshop over vogels, was het aan ons de taak om twintig vogels te identificeren. We moesten dus letterlijk vogels gaan spotten en deze aan de hand van kleur, grootte, geluid etc. een naam kunnen geven met de hulp van een vogelboek. Je voelt ’t misschien al aankomen, maar Floor en ik gingen dus regelmatig met pen + papier, camera en verrekijker in de aanslag aan de wandel. Zodra we ook maar iets zagen of hoorden stonden we startklaar. Hilarisch! Ik moet zeggen dat het een killer van een verslag is geworden inclusief schematische schetsen (!). Puur meesterwerkje. Cijfer? Nog niet bekend..

Born Free
Na de bushwalk was onze volgende praktische opdracht: Born Free. Dit is een soort opvangcentrum voor leeuwen en luipaarden die zijn mishandeld. Dit kan zijn doordat ze als huisdier werden gehouden, achter zijn gelaten in een kooi op een vliegveld of dat ze slechte omstandigheden hadden in een circus. Één van onze leraren heeft hier zelf een aantal jaar gewerkt, dus die wist er (naast de gids) veel verhalen over te vertellen. Erg interessant om te horen.

Shamwari game drive
Om onze beestenkennis te testen hebben we twee keer een bezoek gebracht aan een game park. De eerste was bij onze achterburen: Shamwari Game Reserve. Het was heel anders dan de game drives die we hiervoor tijdens lodge al hadden gedaan. Toen was het ook vrij tof, maar nu we meer weten over al die beestjes zit je toch anders in de auto. Anders maak en je een foto en denk je: en.. door! Maar nu kijk je heel anders naar een groep beesten. Hoeveel beesten leven er in een groep, wat is het verschil tussen de mannetjes en vrouwtjes etc. De twee hoogtepunten van de dag waren toch wel de twee soorten katjes die we aan onze checklist hebben toegevoegd. De cheeta's en de… leeuwen! Dit keer niet achter een hek maar gewoon in het wild. Erg mooi! Dus om onze big5 checklist compleet te maken, hebben we er nog ééntje nodig: het luipaard.

Addo game drive
Ons tweede bezoek was aan Addo Elephant Park. Hier waren wij ook al eens eerder geweest, wat toen erg geslaagd was dus we hadden er erg veel zin in. Om 5 uur zijn we opgestaan om om 6 uur naar het park te vertrekken. Je moet er wat voor over hebben. De hele ochtend zagen we steeds dezelfde beesten en dit waren meestal verschillende soorten hertjes. Dus iedereen kakte na 5 uur in zo’n busje te hangen een beetje in, totdat… er opeens een Kruger bull (olifant) midden voor ons op de weg stond. (Een Kruger bull is een mannetjes olifant die uit het Kruger Park in Addo is geïmporteerd en deze mannetjes zijn meestal een slag groter dan normaal met echt gigantische slagtanden.) Wij kwamen de bocht om rijden toen dat gigantische beest opeens voor ons busje stond. Onze leraar zei toen dat hij achteruit zou gaan rijden omdat de situatie dan veranderd. In plaats van dat wij hem benaderen, benadert hij ons juist (minder stress voor dat beest). Dus terwijl wij achteruit rijden zegt onze leraar: ok, ik ga straks stil staan en dan wil ik dat niemand foto’s maakt, niks zegt en stil blijft zitten. 5..4..3..2..1..en ik sta stil. Normaal zijn wij best wel druk, maar toen kon je echt een speld horen vallen. Iedereen deed precies wat hij gezegd had. Die olifant kwam maar dichterbij en tot echt een halve meter voor ons busje doet hij een halve stap opzij om vlak langs ons te lopen om zijn route te vervolgen. Toen hij verder achter ons was en uit beeld was, slaakte zelfs onze leraar een zucht van opluchting. Wat bleek: toen dat beest dichterbij kwam zag onze leraar dat hij zweette achter zijn oren wat betekent dat hij in musth (= geil) is. Dan zijn deze beestjes alleen nog maar sterker. Ik had dan ook het idee dat toen hij naast ons stond, hij ons busje om zou kunnen rollen. We hadden al heel veel dichtbij-ervaringen gehad met olifanten, maar altijd voelde ik dat het ok was. Dit was echt de eerste keer dat ik dacht: fuck! Voor de liefhebbers: ik heb er een filmpje van!

Chill:
Verjaardag Floortje
Vorige week was Floor jarig. Na geheime telefoongesprekken met haar moeder hebben we haar op de dag zelf verrast met post en pakketjes van thuis, cadeautjes, ballonnen, slingers en een taart! Één groot feest!

Eten shebeen
We wouden zelf een keer gaan braaien hier, maar we hadden één probleem; we waren vergeten om vlees in te slaan. En een braai zonder vlees is natuurlijk geen braai! Maar ja toen moest er naar een optie B gezocht worden, aangezien het keukenpersoneel dacht dat het door zou gaan. We boden aan om zelf iets te maken met de spullen die er waren, maar één van de keukenmensen had een ander idee: we konden wel met z’n allen bij een shebeen (kroeg in de townships) gaan eten/drinken. Iedereen vond dit een prima plan, dus toen zijn we met een taxi naar Alicedale gegaan. We hadden zelf een aantal spullen van hier meegenomen, maar we moesten daar ook nog een paar boodschappen doen en ergens een potjie (pan) vandaan toveren. Na wat hout sprokkelen en aardappels schillen hebben we na een paar uur kletsen (het moest even sudderen) een heerlijk stoofpotje gehad.

Weekend Coffee Bay
Sinds dat ik hier in Zuid-Afrika ben heb ik al meerdere keren gehoord dat het echte Afrika aan de andere kant van de rivier de Kei is. Vorig weekend ben ik samen met Floor en Nina (gek Duits meisje die ook Wildlife studeert) naar Coffee Bay geweest. Hier heb ik een deel van Afrika gezien die ik nog niet eerder gezien heb en waar ik stiekem voor gekomen ben. Het was daar zo’n andere wereld dan waar ik de afgelopen maanden ben geweest. Allemaal gekleurde ronde huisjes verspreid in het landschap. Al wel eerder en veel vaker hadden we gekleurde huisjes gezien, maar toen kreeg het steeds de stempel township en arm. Wat wij op weg naar Coffee Bay zagen hoorde niet in dat hokje (BAM!) thuis. Hier was het het dagelijkse leven. Onderweg kwamen wij prachtige taferelen tegen:
- vrouwen die kleren aan het wassen waren in een watertje of rivier en wanneer het klaar was werden de kleren over het prikkeldraad gehangen.
- herders (oude mannetjes inclusief stok) die schapen of geiten aan het hoeden waren.
- vrouwen met takkenbossen op het hoofd
- soort cowboys te paard, zonder zadel!.

De rit van Grahamstown naar Coffee Bay duurde in totaal zo’n zes uur. Op zich was het een vrij goede weg, totdat we van de grote doorgaande weg afgingen en het laatste uur naar Coffee Bay toe reden. Dat was namelijk het moment dat er een hele beestenboerderij midden op weg begon te wandelen. Je kon het zo gek niet bedenken: ganzen, varkens, schapen, geiten, koeien, ezels, honden paarden. Ongelooflijk. Maar ook echt levensgevaarlijk. Ze steken plotseling over of blijven gewoon stokstijf stil staan midden op de weg.

Dan nog een leuk detail: er waren ongelooflijk veel kuilen en gaten in het asfalt op die weg. Bij de meesten reed ik er slalommend omheen, maar ik had er helaas één over het hoofd gezien dus vloog de halve band er af. Gelukkig stopte er een aardige man om ons te helpen. Samen met Floor der skills hebben ze toen onze reserveband erop gezet. Toen iedereen net weer van de schrik bekomen was, vervolgden we onze trip naar het hostel. Nog geen vijf minuten later steekt er een geit over met waarschijnlijk de eigenaar erachteraan. Ik schrik mij natuurlijk weer wezenloos en paste een rijles/sliplesmethode toe: de noodstop! Door mij, zo ook de bus achter mij. Ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel en zie een deuk in zijn voorkant. Totale stress, dus ik checkte toch even bij Floor en Nina of hij mij niet toevallig geraakt had. Zij zeiden van niet. Maar hij knipperde wel met groot licht, dus heb ik de auto toch aan de kant van de weg gezet, just in case er wel iets was. Stapt er een man uit: “why are you driving like that??” “Well, that goat scared me like hell!” Ik kon niet wachten op een wijntje bij het hostel..

Quote van de week:
“There is a white rhino!” “There are only black ones here…” “It’s a black one!”