Ons is daar!
Door: Berber
Blijf op de hoogte en volg Berber
15 Februari 2011 | Zuid-Afrika, Port Alfred
Na een intens afscheid op schiphol zijn we donderdag vertrokken naar Zuid-Afrika.|
Op vlucht één kwamen we direct al een andere jongen van Stenden tegen: Harm. In Londen moesten we vijf uur wachten voor we met de volgende vlucht mee konden, maar daar was genoeg te zien en te doen; dus tik aan ’t oor. Maar toen kwam de tweede vlucht.. Wat een ramp was dat! Normaal gesproken kan ik zo’n lange zit makkelijk doorkomen, maar dit was een ware martelgang.. Op twee rijen voor ons waren drie kindjes die gezellig met paps en mams een weekje op vakantie naar Zuid-Afrika gingen (decadent!) en ik had het gevoel dat er bij alle drie een paar tandjes aan het doorkomen waren. Of beter gezegd; een heel stel verstandskiezen. Ze wisselden elkaar met hun a capella geluid prachtig af, dus daar kon je niks van zeggen.. whaha! Al met al; amper geslapen dus..
Ook op deze vlucht was Stenden vertegenwoordigd: Petra (geen idee hoe ze heette, maar je moet het beestje een naam geven hè ;))
Next stop: Johannesburg. Hier was al echt het Afrikaanse gevoel. We vroegen ergens waar we heen moesten om weer in te checken voor Port Elizabeth, zegt zo’n mannetje doodleuk: hier werkt nu niemand, kijk daar maar even! Schijnbaar hebben we ook een Afrikaanse gewoonte ontdekt: als een ober iets laat vallen, dan schrikt niemand, nee, dan gaan ze keihard lachen en iedereen klapt mee. Ik zeg goede gewoonte: pure gezelligheid. Dus toen dit later nog een keer gebeurde, begonnen wij natuurlijk met het voortzetten met deze traditie en hebben we de klap-wave ingezet.
Ook op de derde vlucht hebben we een student van Stenden ontmoet: Avinash. Hij wist verder nog niet hoe hij het in Port Elizabeth (of PE zoals ze hier zeggen) zou gaan doen, aangezien hij ook pas de volgende dag door school zou worden opgehaald. Hij is dus uiteindelijk met ons meegegaan om ook een kamer te boeken in ons hostel. In PE (vakjargon hè, ik leer snel) aangekomen dachten wij dat er wel tien taxis zouden staan, maar helaas was dit een illusie.. Na een tijdje zagen we een busje staan dus wij dachten: niet geschoten.. ;) Even mijn afdingskills weer tevoorschijn getoverd en een mooi zacht prijsje afgesproken. De man uit de Jesus-loves-You-bus (kan het ook niet helpen) heeft ons na een korte tussenstop netjes afgezet voor het hostel.
En toen was de dag daar: we zouden eindelijk op de plaats van bestemming aankomen. We moesten ons eerst registreren op school en toen bleek dat we met z’n vieren in één huisje zouden wonen! We zitten in vakantie park Settler Sands op tien minuten lopen van school en vijf minuten lopen van….: het strand!!! Dus bij ‘thuiskomst’ eerst even onze spullen gedropt en toen op naar de zee. Wat heb ik toch een zwaar leven haha. We wouden direct een frisse duik maken, maar het water is hier echt ijskoud. Maar ja, als je er eenmaal door bent.. ;)
Quote van de nacht: “Waarom houdt die kutkrekel niet gewoon een keer z’n bek dicht?!” (Marloes)
Quote van de dag: “Waarom schreeuwt dat volk zo?” Later die dag: “Ze hebben gewoon een iets hardere stem..” (Marloes)
Einde
Op vlucht één kwamen we direct al een andere jongen van Stenden tegen: Harm. In Londen moesten we vijf uur wachten voor we met de volgende vlucht mee konden, maar daar was genoeg te zien en te doen; dus tik aan ’t oor. Maar toen kwam de tweede vlucht.. Wat een ramp was dat! Normaal gesproken kan ik zo’n lange zit makkelijk doorkomen, maar dit was een ware martelgang.. Op twee rijen voor ons waren drie kindjes die gezellig met paps en mams een weekje op vakantie naar Zuid-Afrika gingen (decadent!) en ik had het gevoel dat er bij alle drie een paar tandjes aan het doorkomen waren. Of beter gezegd; een heel stel verstandskiezen. Ze wisselden elkaar met hun a capella geluid prachtig af, dus daar kon je niks van zeggen.. whaha! Al met al; amper geslapen dus..
Ook op deze vlucht was Stenden vertegenwoordigd: Petra (geen idee hoe ze heette, maar je moet het beestje een naam geven hè ;))
Next stop: Johannesburg. Hier was al echt het Afrikaanse gevoel. We vroegen ergens waar we heen moesten om weer in te checken voor Port Elizabeth, zegt zo’n mannetje doodleuk: hier werkt nu niemand, kijk daar maar even! Schijnbaar hebben we ook een Afrikaanse gewoonte ontdekt: als een ober iets laat vallen, dan schrikt niemand, nee, dan gaan ze keihard lachen en iedereen klapt mee. Ik zeg goede gewoonte: pure gezelligheid. Dus toen dit later nog een keer gebeurde, begonnen wij natuurlijk met het voortzetten met deze traditie en hebben we de klap-wave ingezet.
Ook op de derde vlucht hebben we een student van Stenden ontmoet: Avinash. Hij wist verder nog niet hoe hij het in Port Elizabeth (of PE zoals ze hier zeggen) zou gaan doen, aangezien hij ook pas de volgende dag door school zou worden opgehaald. Hij is dus uiteindelijk met ons meegegaan om ook een kamer te boeken in ons hostel. In PE (vakjargon hè, ik leer snel) aangekomen dachten wij dat er wel tien taxis zouden staan, maar helaas was dit een illusie.. Na een tijdje zagen we een busje staan dus wij dachten: niet geschoten.. ;) Even mijn afdingskills weer tevoorschijn getoverd en een mooi zacht prijsje afgesproken. De man uit de Jesus-loves-You-bus (kan het ook niet helpen) heeft ons na een korte tussenstop netjes afgezet voor het hostel.
En toen was de dag daar: we zouden eindelijk op de plaats van bestemming aankomen. We moesten ons eerst registreren op school en toen bleek dat we met z’n vieren in één huisje zouden wonen! We zitten in vakantie park Settler Sands op tien minuten lopen van school en vijf minuten lopen van….: het strand!!! Dus bij ‘thuiskomst’ eerst even onze spullen gedropt en toen op naar de zee. Wat heb ik toch een zwaar leven haha. We wouden direct een frisse duik maken, maar het water is hier echt ijskoud. Maar ja, als je er eenmaal door bent.. ;)
Quote van de nacht: “Waarom houdt die kutkrekel niet gewoon een keer z’n bek dicht?!” (Marloes)
Quote van de dag: “Waarom schreeuwt dat volk zo?” Later die dag: “Ze hebben gewoon een iets hardere stem..” (Marloes)
Einde
-
15 Februari 2011 - 09:23
Erna:
En marloes heeft last van het luide stemgeluid van die mensen...??? Zal helemaal te gek worden als jij daar last van zou krijgen! ;) Veel plezier! xxx -
15 Februari 2011 - 09:37
Joop:
Burpje en consorten, hier spreekt "Just a Friend"
Leuk om je verhalen weer te lezen, als vanouds;) Ik heb er ook altijd gelijk een beeld bij;) Goed om te horen dat alles zo voorspoedig is verlopen op enige kleinigheidjes na!
We verwachten de volgende keer wel enkele "Afrikaanse Quotes" in je lifestory.
Gegroet vanaf Zwols Grondgebied boven en tussen de panneNkoeken.
Ajetoo!
Liefs, Just a Friend;) -
15 Februari 2011 - 10:47
Willie En Co :
Ha die Berber , we moesten even geduld hebben , maar gelukkig staat er weer een mooi verhaal !!!
Geniet en laat ons snel weer meegenieten ......
Liefs van ons ..... -
15 Februari 2011 - 13:52
Mem:
ik lees het al.
je moet echt bontstaan daar in anderland.
hoe is het eten daar? ook groenbone met maalvleis? net zo lekker as tuus?
zwaar leven daar in Die Baai en omgeving.baie drukkies, mem -
16 Februari 2011 - 16:50
Hanna:
Fantastisch verhaal!
Geniet er van ;)
Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
